William Byrd 4 Temmuz 1623’te öldüğünde, Chapel Royal’in Çek Defteri’nde “Bir Müziğin babası”nın vefatını kaydetti. Bu bir abartı değil: Bugün, stil esnek ve inancı sağlama bir yapımcı olarak, İngiltere’de ve koro müzik dünyası hala yankılanıyor.
Erken dönem müzik topluluğu Tallis Scholars’ın yöneticisi Peter Phillips, bir yaratıcısı Byrd’ın özünde bir minyatürcü olduğunu söyledi – “birine akıllara durgunluk verecek kadar iyi uyanan küçük müzik sahibi” yazan “bir tür yapboz geliştiricisi”. Phillips, Byrd’ı “küçük şeyler çok önemli” olduğu bir düşünür olan ressam Paul Klee ile karşılaştırdı.
Bu küçük düşünce, “Ad Dominum cum tribularer” veya “Harika Hizmet” gibi daha büyük dokulara kolayca inşa edilebilir; “Gradualia” koleksiyonlarının özlü bileşenlerinde özüne indirgenmiş; ve çeşitli farklı türlere göre. Byrd, kilisenin dışında bakire için gösteriişli müzik yazdı ve lavta şarkısının öncüsü olan eş şarkısına öncülük etti.
Yine de bir erkek olarak, Byrd çok daha az uzlaşmacı olarak biliniyor.
Trinity College’da müzik profesörü yardımcısı olan Andrew Johnstone, ilk yıllarda kendine güvenen ve hırslı olan ve daha sonra ısrarcı ve giderek daha ihtilaflı olan Byrd’ın “ilişkilerine ilişkin olarak gördükleriki kayıtlardan kesinlikle çok hayırsever bir figür olarak ortaya çıkmadığını” söyledi. , Dublin. Ancak Byrd’ın ısrarlılığı – gizliliğin yürütülmesi – dini ve profesyonel muhalefetle karşılaştı.
Cizvit olan çağdaş William Weston, Byrd’ı “inanç için her şeyi feda eden” biri olarak tanımladı. Byrd, Katolikliğe – ille de durağan olmasa da – sağlam bir inanca sahip olduğu için, hayatı ve müziği sonuç olarak VIII. bir nesil önce.
King’s Singers’ın bir üyesi olan Patrick Dunachie, Byrd’ın ölümünün bu 400. yıl dönümü gibi kutlamaların “pişmiş bir hüzünle” geldiğini söyledi, çünkü “bu çağdaki pek çok düzenleyici için, ölümlerini yalnızca gerçekten kutlayabilirsiniz, çünkü dokuz kez 10 üzerinden, bu insanların tam olarak ne zaman doğduklarını bilmek imkansız.”
Byrd, 1540 yakınında, kendini “beyler” olarak yaşadığı bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Aksi takdirde, Chapel Royal ile uzun ilişkisine çocukken ve hatta belki bir koro olarak üyesi başlayana kadar, ilk yıllarıyla ilgili ayrıntılar ayrıntılıdır.
Johnstone, bunun için geleneksel bir şapel olmadığını, ancak hükümdarın hizmetinde olan yarı özerk bir müzisyen grubu olduğunu belirtti. Chapel Royal ayrıca Byrd’ı, öğretmen ve akıl hocası ve daha sonra işbirlikçisi olan o zamanki orgcu Thomas Tallis ile temasa geçti.
Tallis ile çalıştıktan sonra, 1563’te Byrd, Lincoln Katedrali’nde orgcu ve koro şefi görevini üstlenmek için ayrıldı. Johnstone, geniş kitlelerin yüksek Katolik yoğunluğunun göz önüne çıktığını, Lincoln askerlerinin “o zamanlar bir Katolik olmak için mutlu ve sağlıklı bir yer beklediklerini” söyledi. Ancak katedralin yönetim bölümü, Byrd’ın org çalmasını onaylamadı ve maaşını 1569’da aldı.
“Şikayet,” dedi Phillips, “istendiğinde çok fazla oynaması ve istediğinde hiç oynamamasıydı.” Diğerleri, Byrd’ın “popish” olarak tanımlanan uzun süreli org çalmasına işaret etti.
1572’de Byrd, Chapel Royal’in bir Beyefendisi (yetişkin bir erkek şarkıcı) olarak geri dönen ve ölüme kadar ana gelir kaynağı olan cömert bir maaş kazandı.
Byrd, çalışma hayatlarının büyük bir bölümü Kraliçe I. Elizabeth’in Protestan yönetimi altında yaşayan bir Katolikti, ancak bundan daha akıcı ve karmaşıktı. Katolik çağdaşları John Dowland, John Bull ve Richard Dering’in aksine Byrd ülkelerini terk etmedi, bunun yerine göçmenler ve kendilerini de olsa yeni, devlet tarafından uygulanan Protestanlığa uymayı tercih etti. Byrd’ın filizlenen kariyerine destek, hem İngiltere’nin mevcut Katolik düzeninden hem de kraliçenin kendisinden geldi.
“Erkeklerin ruhlarına yuvalarını yapmak gibi bir arzum yok” sözü, saltanatının ilk anlarında düzenli olarak Elizabeth’e atfedilir. Johnstone, “Konu Komünyonunuzu yapmak gibi temel dini meseleye geçerken, tebaası arasındaki Katoliklerin bu vicdan tazminatına sahip olmaya devam etmelerini mümkün kıldığı açıktı” dedi. zamanda dinler.
Ancak Byrd söz konusu olduğunda, Elizabeth diğer sözcükleri görmenin geçmesi geçti. Johnstone, daha sonra Katolikleri hedef alan Kiliseyi kaçırmanın kanuni hükmü olan yeniden görevden alma cezaları barındırdığı ve atanmış bir cemaatin getirdiği seyahat için para cezaları uygulandıkça, Byrd’a “mahkeme tarafından ihtiyaç duyduğu kadar seyahat etmesi için tam yetki verildi. İçin” dedi. Ve 1592’de, Byrd’ın kovuşturması doğrudan kraliçenin emriyle durduruldu.
Elizabeth, Byrd’ın mali işlerinde de önemli bir rol oynadığı ve ona ve Tallis’e 1575’te İngiltere’de basılan müzik üzerindeki ilk tekeli verdi. Metinleri nedeniyle ”- geniş bir müzik materyali karışımına devam eder, ancak ürünlerin kötü bir felaketi ve Byrd ve Tallis’in kraliçesinden daha fazla para talep gerektirdiğidi. (Tallis 10 yıl sonra öldünde, Byrd solo ses ve viyoller için bir ağıt yazdı, “Ye Kutsal Muses”, ünlü diziyle sona eriyor: “Tallis öldü ve Müzik çıkarır.” İronik bir şekilde, Tallis’in ölümü bir yayın telaşı yarattı. Byrd ‘dan müzik, o zaman potansiyel olarak kazançlı bir yayıncılık tekeline sahip olduğunu fark etti.)
1577’de Londra’ya dönen Byrd, sonunda, Katolikler için sıkıntılı bir dönem boyunca, ilk Katolik hükümleri Lord Thomas Paget’in malikanesinin yakınına, Middlesex’e taşındı. 1581’de Edmund Campion gibi Cizvitlerin bitişi, İngiltere’de Katoliklere karşı yeni bir düşmanlık yayımının sinyalini verdi.
Byrd, Campion’un ölümü hem Cizvit Henry Walpole’un “Neden kağıdımı, mürekkebimi ve kalemimi kuralı?” ve oldukça belirgin olan “Deus venerunt gentes”te. Byrd, İncil’deki alegorik pasajlar aracılığıyla, özellikle Kudüs’ün yıkımı ve İsraillilerin çektiği acılar (“Ne irascaris Domine” gibi), İngiltere’deki Katolikliğin durumu hakkında mecazi yorumlar yapmaya devam edecekti.
Byrd sonunda 1590’ların genelinde Essex kırsalına taşındığında, Britanya’daki Katolik müesses nizamın daha fazla desteğine güvenebilirdi. Byrd’ın hem mülkle hem de kiracılarla meşru özelliklerini sürdürerek ilgi geliştirdiği Stondon Massey’in daha özel çevresinden, Byrd, şu anda popüler olan Üç, Dört ve Beş Sesli Ayinler ve iki set de dahil olmak üzere, belirgin bir şekilde ayinle ilgili Katolik müziği inşası başladı. Bir münzevi ve daha sonra Byrd’ın adanmışı olan Sir John Petre’ye ait olan Ingatestone Hall’daki özel performanslar için tüm Katolik takvimini içeren “Gradualia”.
İzlemek için, “Gradualia” koleksiyonları “JS Bach’ın belirli Pazar günü için belirli kantatalar ayarlara ait listelerinde listelerinde” dedi, Byrd’ın Latin kilise müziğinin eksiksiz bir performansı olan Byrd-A-Thon’un şefi Will Dawes. Şubat ayında Oxford’da bir yer.
Dawes, Byrd’ın o zamanki müziğinin “harika bir şekilde samimi” olduğunu söyledi. “Dört şarkıcıyı birer birer tartışmak ve bir Mahler senfonisinden çok daha güçlü hissettirebilir.” Kitlelerin, yetkililerin sürekli egemenliği altında, konutlarda gizli ayların yapıldığı bir zamanda yazılmış olması, “içerdiği şeyleri çok daha güçlü hale getirmiş olmalı” diye ekliyor.
Ancak Byrd’ın yerlilerinde de bir alaycılık var. Büyüleyici rustik şarkı “Who Made Thee Hob?” Dunachie, “tamamen farklı bir ses dünyası bulmak için çok fazla araştırma yapmanıza gerek olmadığını” söyledi.
Byrd’ın tüm vokal icrasında taşınan tutumluluk, berraklık ve metne yaklaşımındaki duygusal netliktir – sözlerin ve temsillerinin çok acı verici bir şekilde tartışıldığı bir zamanda. Dawes, “İngiltere’deki herhangi bir yapımcının metinlerini en iyi davranışlarından biri olarak Benjamin Britten ve Henry Purcell ile aynı kategoriye giriyor” dedi.
