Emerald Fennell’in “Saltburn” filmi Barry Keoghan’ın en yakın arkadaşının mezarıyla sevişmesini izlediğimde annemin ayrılıklarındaki evdeydim.

Fennell’in patronu kız kuşağı için bir tecavüz-intikam gerilim filmi olan önceki filmi “Umut Veren Genç Kadın”, dişsiz bir provokasyon girişimiydi. “Saltburn” tüm tarzların benzer bir karışımını sunuyordu, içerik yoktu, ancak çevrimiçi heyecan merakımı çekmişti. Ben de oradaydım, Keoghan’ın Oliver adına bir Oxford öğrencisi olarak toprakla bütünleşmesini, annemin burada uyuklayışını izliyordum.

Bu an, ergenlik döneminden kalma, ergenlik dönemindeki yatak odama – ya da “Saltburn”ü izlediğim oturma değişimi – girip beni “Temel İçgüdü” ya da “Temel İçgüdü”nün ortasında çalışan bir halde bulduğuna dair anıları hatırlattı. Otomatik Portakal.” Doğal olarak, bağlaşık olarak en çalıştırma veya cinsel açıdan destekleyici sahnelerde her zaman devreye giriyormuş gibi yapılıyordu.

Lisedeyken sürekli omzunun üzerinden bakmayı sağlayan filmlerden biri, Bernardo Bertolucci’nin meşhur reşit olma draması “The Dreamers”tı. “Saltburn” gibi bu da manastıra kapatılmış zenginlik ve dengesiz ve takıntılı arzuları olan güzel bir belge hakkında bir hikaye. Oliver gibi bir yabancı olan Matthew (Michael Pitt), Paris’te bir yıl yurt dışında kalan mavi gözlü bir Amerikalıdır ve burada ikiz kardeşler Theo (Louis Garrel) ve Isabelle’in (Eva Green, ilk itibarın görüldüğü rolüyle) yozlaşmış yozlaşmış olayları görmektir. . Fransız öğrenciler, ebeveynleriyle birlikte lüks bir çatı halinde yaşıyorlar ve kiliseye giden dindarlar gibi Cinémathèque Française’yi sık sık ziyaret ediyorlar. Burada 1960’ların Fransa’sı, sinemaya gitmenin en sıcak kulüp gecesine gitmenin tüm gösterilere ve seksi çekiciliğe sahip olduğu dönem.

20 yıl önce bu ay Amerika Birleşik Devletleri resimlerinde gösterilen “The Dreamers”, yurt dışından yayılan bir skandalla karşılaştı. Orijinal versiyon NC-17 olarak derecelendirildi, ancak Amerikalılar tarafından yapılan – paranoyak sunumcular sayesinde – biraz daha kısa, R dereceli bölüm aldı. “Paris’teki Son Tango” (1972) ve “Konformist” (1970) gibi bölücü filmlerin İtalyan yönetmeni Bertolucci, uzun süre boyunca kendisi müstehcen sinemanın auteur’ü olarak kabul ettirmişti. Yine de “The Dreamers” üniversitedeki seks filminin sınırları zorladı ve Hollywood’un “Vahşi Şeyler” ve “Zalim Niyetler” gibi gençlerin şehvetine yönelik skandal yaratan saldırılarına rakip oldu (muhtemelen onlar da).