2018’de ölen İsviçreli bir emlak patronu olan Bruno Stefanini, hayatı çok sayıda bina, güzel arka planlar ve tarihi hatıralar, kalelerden tablolara ve Napolyon’un Waterloo’da kullandığı ağızlıklara kadar her şeyi toplayarak elden çıkardı.

Onun servetiyle gömülen koleksiyon muazzam bir hal aldı – 100.000’den fazla parça – çoğul ve Augusto Giacometti ve Ferdinand Hodler gibi önemli İsviçreli içeriğia ait 6.000 yağlı boya tabloyu komple.

Stefanini’nin her şeyi düzenlemek için 1980’de kurduğu bir vakfın kaynak keşif başkanı Carolin Lange, “Sayılar biraz fazla,” dedi.

Ama Stefanini bir şeyler toplamakta, onları görmektan daha fazlasını alabilir.

Bir ev sahibi olarak kiraları düşük tutmasına rağmen, mülklerinin çoğu o kadar ihmal edilmişti ki memleketi Winterthur’daki evleri harekete geçmek zorunda kaldı.

Benzer şekilde, koleksiyondaki bazı destekleyici küf, tahta kurdu veya daha kötüsü – asbest, civa ve radyoaktivite ile kirlendi.

Winterthur’a geldiği bir röportajda kızı Bettina Stefanini, “Tek bir noktada bir aklı vardı” dedi. “Kişiliğinin bir parçası, sınırsız olmasıydı. Para kazanmak onun ikinci galibiyetiydi. Ama bir şeyleri önemsemekle ilgilenmiyordu. Bu, tüm evreni için geçerliydi – evleri, hatta kıyafetleri.”

Şimdi Stefanini’nin kızının izindeki Arka Kültür ve Tarih Vakfı, her şeyi sadece grungedan değil, Nazi dönemi yağmacılığının her türlü lekesinden de temizlemeye çalışıyor. Geçen bölümlerin vakıf, kullanıcı mülklerinin geçmişleri veya büyük köken yerleşimleri olan Arka’yı tespit etmek için Lange’den yola çıkarak araştırma yapmaya başladı. (Koleksiyon, Carl Spitzweg ve Arnold Böcklin gibi Adolf Hitler tarafından ödüllendirildiği bilinen sanatçıların içeriklerini içermektedir.)

Bettina Stefanini, “Eğer karşılıyorsanız, işleri doğru yapmak için daha büyük bir ahlaki sorumluluğunuz var” dedi.

Diğer özel koleksiyon kaynak araştırmaları yürüttüler ve garanti kapsamındaki kaynaklara geri döndüler: Örneğin, Ronald S. Lauder’ın Neue Galerie koleksiyonundan birkaç eser savaş öncesi orijinal sahiplerine iade etti.

Ancak geçen ay, Bettina Stefanini bir adım daha ileri giderek bağımsız bir uzman ekibinin araştırmayı değerlendireceğini ve aslen Yahudilere ait olan ve Nazi zulmü nedeniyle kaybolduğu kabul edilen eşyaların iade edilmeyeceği konusunda nihai kararların çıkacağını duyurdu.

Yeni panelin beş kapsamı Yahudi. Panele, yağmalanmış arka plan dışında bir avukat ve eski İsviçre kültür bakanlığı yetkilisi olan Andrea Raschèr başkanlık ediyor ve gördüğü, Nazilerin El Koyduğu Arka’ya ilişkin 1998 Washington İlkeleri de dahil olmak üzere uluslararası düzeyde kararları almaya karar verdiğini söyledi.

“Komisyonun karar alma sürecinde tam bir özerkliğe sahip olması ve vakfın aldığı kararlara sahip olması zorunlu olması benim için çok önemliydi.”

Özel koleksiyonların karşıt kamu koleksiyonları söz konusu olduğunda, Fransa, İngiltere, Almanya, Hollanda ve Avusturya’daki hükümetler iddiaları muhafaza etmek için bağımsız komisyonlar kurdu. İsviçre’de böyle bir panel yok, ancak geçen yıl ulusal parlamentosu hükümeti bir panel oluşturdu.

Stefanini, Raschèr’in yeni panelinin İsviçre’de açık tartışmayı teşvik etmesinin umduğunu söyledi. “Cesur olmak ve konuşulmayan şeyleri konuşmak istiyoruz” dedi. “Köken ve yönetici temalarını zorlarsak, o zaman bu söylemi müzeler boyunca kütüphanemiz.”

Menşe keşif vakfın web sitesinde yayınlanacaktır. Şimdiye kadarki araştırmacılar, Yahudi sahiplerinden yağmalanmış veya Nazi zulmünün bir sonucu olarak satılmış olması muhtemel görülen eserler üzerinde bir ön inceleme yürütücüsü. inceleme, 93 eserden altısının şüphesini uyandırdığını ve daha yakından incelemesini ortaya çıkardı, ancak vakıf bölümlerinin adlarını açıklamadı.

Yazıcılar, Winterthur seçimleri inşa edilecek yeni bir depolama alanlarına taşınmaya hazır için koleksiyondaki 85.000 öğeyi temizleme, envanterini çıkarma, fotoğraflamak ve paketlemek için 80 kadar kişiyi istihdam eden bir ekibin parçası. Öğelerin kolayca tasarrufunu sağlamak için her nesneye bir QR kodu tahsis edildi. Bettina Stefanini, kağıt üzerinde 20.000’den fazla sanat eserinin henüz envanterinin çıkarılmadığını söyledi.

İşin içinde bu kadar çok insan olsa bile, gelecek görev göz korkutucuları. Bruno Stefanini, doymak bilmez, eklektik koleksiyonculuğu ve son teklifler veren heyecanına olan hayranlığıyla seven, İsviçre ve Almanya müzayedelerinin demirbaşıydı.

Cuno Amiet, Albert Anker ve Félix Vallotton gibi birçok İsviçreli sanatçının eşyalarını aldı. Koleksiyonu, aralarında Ottilie Wilhelmine Roederstein, Käthe Kollwitz, Meret Oppenheim ve Niki de Saint Phalle’nin de bulunduğu ünlü kadın sanatçıların bireysel içeriğini içerir.

Ama aynı zamanda bebek evleri, lahitler, tarihi plak çalarlar, apartman büyüklüğünde maket bir sirk, mektuplar, fotoğraflar ve 1963’te Başkan John F. Kennedy’nin nükleer denemeleri kendi kendine yasakladığını imzaladığı maun masayı da satın aldı. 1996’da New York’ta Sotheby’s’de 1.4 milyon dolar.)

1988’de Münih’teki müzayedede Napolyon’un armasının kazındığı altın kaplama gümüş diş fırçasını satın aldı – Waterloo Savaşı’ndan sonra onu mağlup imparatorun arabasından yağmaladığını iddia eden İngiliz subayının notuyla tamamlandı.

Tarihi ve kültürel şahsiyetlere olan hayranlığı, onların kıyafetlerini almasına da yol açtı. Koleksiyon, Charlie Chaplin’in “The Great Dictator” sinemasında giydiği mahkumun bir prototipini, Avusturya İmparatoriçesi Elisabeth’in inişlerini ve General Norman Schwarzkopf’un Körfez Savaşı dönemini içeriyor. Stefanini’nin daha karanlık satın alma alımları arasında, 2. Dünya Savaşı sonrası Nürnberg Duruşmalarına katılanların kıyafetleri vardı – hem sanıkların hapishane hapishaneleri hem de savcılara ait eşyalar.

Savaşa, özellikle de II. Burada, İsviçre’nin Aarau kenti yakınlarında Brestenberg’deki şatosunun altında inşa ettiği mağaramsı depoda sakladı. bazı parçalar hala patlayıcı cihazlar.

2018’de, baba ölümünden altı ay önce, Bettina Stefanini vakfının ve dört harap kale de dahil olmak üzere farklı mülklerine dağılmış bölümlerin yöneticilerini ele geçirdi. Bazı konutların kaldığı müzayede evin ambalajındaydı, onları satın aldıklarından beri dokunulmamıştı.

Patlamış patlayıcılar polise teslim edildi, onlar da onları orduya teslim etti. Bir Alp vadisindeki bir tank atış poligonunda patlatıldılar.

Bettina Stefanini, Winterthur tatillerinde inşa edilecek Campo adlı deponun çıkarılmasına açık sonuçlar ve derlemenin bazı bölümlerinin sergilenebileceğini söyledi. Ancak vakfın müze açmayı düşünmediğini söyledi. Bunun yerine müzelere borç vermeye devam edecek – geçen yıl sergiler için 160 parça emanete verildi, dedi.

Babasının hayatıyla ilgili bir belgesel sinemasının da yolda olduğunu söyledi.

Vakıf, hayatını ve koleksiyonunu araştırmak için çeşitli evlerin tavan aralarında saklanan belgelerle dolu düzinelerce muz açıldı.

Koleksiyondan sorumlu Severin Rüegg, “Bu çok kapsamlı bir arşiv çünkü Bruno Stefanini fazla bir şey çöpe atmadı” dedi. “Abartılı bilgi – biraz kafa karıştırıcı. Ama kaynak araştırması için önemli ve koleksiyonu iyi anlamamız gerekiyor. Bunu yapmak için kişi, koleksiyoncu olarak kim olduğunu daha iyi anlamalıyız.”