Yönetmen M. Night Shyamalan’ın sarsıcı sinemasının son filmi “Knock at the Cabin”in geçtiği basit ama ürkütücü bir soru var: Bir grup yabancı eve gelirseniz, “eğer birini feda etmezseniz” dese. aile üyelerinizden, Dünya üzerindeki diğer herkes korkunç bir şekilde yok olacak” dediğinde bunu yapar mı?

Paul Tremblay’in “The Cabin at the End of the World” adlı romanından uyarlanan sinemada bu soru, aileleriyle rustik, tenha bir evde tatil yapan Andrew (Ben Aldridge) ve Eric’e (Jonathan Groff) sorulur. evlatlık kızı Wen (Kristen Cui). Öğretmenin söyleyen uzun kilolu bir adam olan Leonard (Dave Bautista), çevredeki ormanda çekirgeleri yakalayan Wen’e yaklaşıyor, ancak nazik olan barındırıyor, ona bir resim olan Sabrina’nın (Nikki Amuka-Bird) katılmasıyla hızla inceleme altına alınıyor. ); bir şapka aşçısı, Adriane (Abby Quinn); ve somurtkan bir gaz şirketi çalışanı olan Redmond (Rupert Grint), hepsi de tuhaf silahlar taşıyor. Davetsiz misafirlerin aile evini basar, Andrew ve Eric’i baglar ve olustugu seçimlerini yapmalarini ister. İstilacılar, kimin öleceğine karar vermeleri ne kadar uzun sürerse, dünyanın ıstırabının o kadar büyük olacağını söylüyor.

Aksiyonun neredeyse tamamı aynı adlı yerde aktarımı için – birkaç geri dönüş dışında – film, acımasızca yoğun bir izleme deneyimi sunuyor. Oyuncular için, fiziksel olarak sıcak sette benzer şekilde yüksek düşünceler bir deneyimdi ve geliştirdikleri dostluk sayesinde daha kolay hale geldi. Groff, “Bazen insanlar kabinden çıkıp tuvalete gider ve histerik bir şekilde ağlamaya başlar ve ardından koltuklara geri döner ve ‘Bu çok yoğundu’ derlerdi” dedi.

Ayrı röportajlarda, oyuncu kadrosunun altı yetişkin üyesi, filmin ortaya koyduğu vücutlara ikilemlere yaklaşımlarını ve çekim sırasında stresi nasıl atmayı başardıklarını tartıştı. Konuşmalar özetlendi ve düzenlendi.

Senaryoya ve senaryoda nihai ahlaki sonuca varmayan ilk tepkiniz ne oldu?

JONATHAN GROFFFilmi okurken midemde bir çukur vardı.

BEN ALDRIDGE Okuyunca geçidim. Bunu yaparken korkmuştum. Sanırım şimdi hala biraz karşılaşmalar ama gerçekten heyecan verici bir şekilde.

NİKKI AMUKA-KUŞ Gerçekten nefesinizi kesiyor, çünkü çok yoğun bir şekilde kurgulanmış: Haneye tecavüz hikayeniz var ve sonuçta uğraşıyorsunuz ve o çok gerçek deneyimden geçiyorsunuz, aman tanrım, ben ne yapacağım? eğer biri eve girerse? Sanırım hepimiz bu korkuyu yaşadık. Sonra sona geliyorsunuz ve bu ağır basan sevgi ve aile duygusuyla ilgilim gerçeği beni gerçekten etkiliyor.

Andrew ve Eric’in sinemada olduğu bir duruma düşseydin ne gücüne sahipsin hiç korumuyorsun mü?

DAVE BAUTİSTA Rol hakkında ilk evliliğimizi yaptığımız gece bana bir şeyler söyledi ve “Seni bu rol için istememin nedeni, konuşmalarımızdan senin Leonard olduğunu anlamadı” dedi. Ve bu yüzden temelde bunu Leonard’ın ele geçirdiği şekilde halletmeye çalışmasını düşünüyorum. Daha büyük bir amaç için fedakarlık yapıyorsanız ve bu, bu gezegendeki onun insanının hayatıysa, o zamandan nasıl başa çıkacağınıza dair hiçbir soru yok ve bu, özveri yoluyla olur. Elbette bu evde olmak zorunda değil ama bence insanlardan daha çok vermeli. İhtiyaç sahibi o kadar çok insan var ki. Çok fakir büyüdüm. 30’larıma gelene kadar hiç para kazanmadım. Aç komutunun nasıl bir şey olduğunu bildiğini ve sağlık muhafazasına sahip olmanın nasıl bir şey olduğunu bildiğini ve evsiz öğrenmenin nasıl bir şey olduğunu bildiğini. Yani benim için vermek kolay bir şey.

RUPER GRINT Sık sık üç kişilik bir ailede varlığım ne yapacağım diye düşünürüm. Evvel, bu çok değerli şeye sahipsin, her şeye onun için. Ama kendini öldüremezsin. Çok organik bir karar vermeli. Bilmiyorum; bu beni her zaman anlar. Karımı öldürüyor müydüm Bilmiyorum. Yapabileceğimi kısıtlama. O zaman meselesi, insanlık buna değer mi yoksa sadece bencil olup bir kulübede kaçma zamanı mı geçiriyorsunuz?

AMUKA-KUŞ Soruyu Düzgün bir şekilde yanıtlayamayacak kadar korktuğumu fark etmemiştim. Bence bu fedakarlığın dünyayı kurtaracağını bir gerçek olarak kavrayabiliyorsanız, o zaman sevdiğinizin elini tutup “al beni, gideyim” demelisiniz. Ve onları bu eylemin ne anlama geleceğinin yürüttüğünü, acısı ve ıstırabı olmadan güçsüz için elden gelenin en hepsini yapmalısınız. Ama oldukça yoğun bir düşünce.

GROFF Kıyametin bilmek gerçekten inanmam gerekirdi. Çekirgeleri ve uçak düşenleri görmek gerekirdi.

Oyuncuların arasında veya Gece ile sinemada eldeki seçime nasıl yaklaşacağınız konusunda herhangi bir tartışmanız oldu mu? Oturup senaryosunun etini tartıştınız mı yoksa bu daha içselleştirilmiş mi?

ALDRIDGE Oyuncular olarak bunu tartışıyoruz. Ben ve Nikki Amuka-Bird, sinemanın ne hakkında olduğu ve sinemanın çıkarımlarının ne olduğu konusunda çok takıntılıydık.

AMUKA-KUŞ Bence bu sinemanın manevi bir boyutu vardı, bu sinemanın doğaüstü bir boyutu vardı ve bunun kişisel olarak bizim için ne anlama geldiğiydi. Maneviyatla olan kendi yolculuklarımızda, korkuyla olan ilişkimizde, bu büyük düşüncelerle olan ilişkimizde barındırdığımız birçok kişisel deneyimi gündeme getirdi – muhtemelen ailemizi yaşam ve büyük plandaki yerimiz hakkında kendimize sorduğumuz büyük sorular. şeyler.

GROFF[Gece] bize yüce şeyler vermekten kaçınırdı, ama sonra aniden ailesi hakkında küçük hikayeler ortaya çıkarır.

Tam bir deriyse sinema. Sette nasıldı ve bundan nasıl kurtuldunuz?

GRINT O nefessiz umutsuzluk bir süre sonra sizi giymeli. Sarıldıktan sonra kesinlikle oylandı. Özellikle de korkmuş bir aileyle karşı karşıya kalmak. Aslında çok daha eğlenceli düşünceler buna göre. Kızım oldukça düzenli bir şekilde sete geldi. Bir gün – özellikle kötü bir gündü – sette doğum günüydü. Kulübeden küçük partisini öğrendiğinde soyunma odama gidişi arasındaki zıtlık oldukça sarsıcıydı.

ABBY QUINN 10 saat boyunca hepimiz ağlıyor ve mezuniyet atıyor olacakk. Sonra otelimizde bir gösterim odası vardı ve bir gece Beyoncé’nin “Limonata”sını izledik ve ardından “Chicago” müzikalini izledik.

BAUTİSTA Her zaman sette birlikteydik ve her zaman birbirimizle performans sergiledik ve Gece bu konuda çok kararlıydı. Kamera dışındayken bile manevi destek için orada olacaktık. Performans gösterdiğinizde bile, kalbinizi ve ruhunuzu ortaya döktüğünüzde bile, başka birinin performansına kendinizi o kadar kaptırırsınız ki, hala bu tür duygulardan etkilenirsiniz. Sürekli ruh tüketiyor.

Bu yüzden o haftaların sonunda fazla düşünmek istemedik. Zumba’ya gittik. Çok komikti çünkü Geceden sonra yaşamak için çok çabaladı ve “Peki, Dave giderse giderim” dedi, “Dave’in 310 pound’da Zumba sınıfına gitmesine imkan yok” diye düşünerek. Ben de “Cehennem evet. Zumba’ya gidiyoruz. Sadece Zumba’ya gidiyoruz, kendimize büyük bir parti otobüsü bulacağım ve Zumba’ya giderken bir şeyler içeceğiz.”