Kemanlar akort ediyor, nefesli üflemeler ısınıyor ve trompetçi Mahler’in sesini çalıyordu. Ardından New York Filarmoni Orkestrası müzisyenleri ıslık çalmaya ve tezahürat yapmaya başladı.

Dünyanın en büyük şef yıldızlarından biri olan Gustavo Dudamel, bir sonraki müzik direktörü göründüğünden bu yana Filarmoni ile ilk provası için bu ayye çıktı. Programda Mahler’in destansı Dokuzuncu Senfonisi vardı.

Müzisyenlere gülümseyerek ve yumruğunu sallayarak “Önümüzdeki günlerde herkese sarılma fırsatım olacak” dedi. “Ailenin bir parçası olmaktan büyük onur duyarlar.”

Tesadüfen, orkestranın Lincoln Center’daki yakın zamanda yenilenmiş yeni salonu David Geffen Hall o gün işgal edildi, bu nedenle Dudamel’in ilk provası eski evi Carnegie Hall’da gerçekleşti. Dudamel, 1909’dan 1911’e kadar müzik direktörü olduğu dönemde Carnegie’de Filarmoni orkestrasını yöneten Mahler ile bir bağ verdiğini söyledi.

“Bu Mahler’in orkestrasıydı” dedi ve Mahler’in bunu yazarken New York’la olan bağlarına dikkat çekti. “Aynı müzisyenler olmasalar bile Mahler’in o hayaline sahipler.”

Dudamel, 2026 Şarkılarına kadar New York’ta podyuma çıkmazken, bu ay Filarmoni’de Mahler’in provaları ve performansları için geçen beş gün resmi olmayan bir başlangıçtı. Onun için birden çok yoldan bir geçiş anında geldiler: bir hafta sonra Paris Operası’nın müzik direktörlüğünden kullanımını açıklayacaktı. Ancak New York yeni bir başlangıç ​​​​gibi geldi ve orkestrayı ve şehri tanıdığıça, görev süresi için bir mantra önerdi: “Çok eğleneceğiz.”

Şampanya tostları ve geçiş törenleri vardı. Dudamel soyunma tutmaları, önceki bir Mahlerian olan Leonard Bernstein’a ait olan bir Mahler notasını dinledi. Dudamel’in oyuncuları Mahler’in opera yönelimlerini ve çeşitli tarzını benimsemeye teşvik ettiği saatler süren yoğun provalar vardı.

Bir pasaj için “İki kutuplu değil, üç kutuplu” dedi. “Bu Freud’dur. Yeni bir karakter — yeni bir insanlık yelpazesi.”

Dudamel ve orkestra, son provalar ve temsiller için Geffen Hall’a dönenklerinde bazı sürprizler yaşandı.

Bir açık hava provası sırasında ortaya çıkan spektral bir uğultu sesinin ardından seyirci geri döndü. “Belki Mahler’dir” dedi.

Ziyareti boyunca Dudamel bir rock yıldızı gibi karşılandı, müzisyenler selfie çekip kucaklamak için birinciliğe girdi.

Baş kemancı Cynthia Phelps bir resepsiyonda ona “Sen benim ailemin bir parçasısın” dedi. “Hoş geldin.”

Dudamel müzisyenlere teşekkür ederek, bir gün dünyanın en iyi orkestralarından birinin liderliğini asla düşünmediğini söyledi.

“Buraya gelmek, seninle bu bağı kurmak benim için hayatta bir ödül” dedi. “Bu aşkı, bu bağı geliştireceğiz.”

Açılış konserinde Dudamel gergindi. Repertuarın en kapsamlı ve derin parçalarından biri olan senfoniyi adeti olmak üzere ezberden yönetti. Parçanın sonunda Dudamel solo selam vermekten kaçındı, bunun yerine orkestra gövdelerinin katkılarını muhafaza etmek için el hareketi yaptı.

Sahne arkasında bir yardımcı Dudamel’e bir bardak viski götürmek.

“Tanrım,” dedi. “Ne yolculuklar ama.”