Geçen yaz Manhattan’daki InterContinental Barclay Hotel’in çatısında, küçük bir grup insan, Midtown gökdelenleriyle seyredilen, muazzam bir sabah gökyüzü manzarasıyla bakıldı. “Aman Tanrım bak” dedi biri. “Hayatım boyunca hiç böyle bir şey temeli,” dedi bir başkası.

14 Ağustos 2003 gecesini yeniden canlandırmak için orada bulunan genç aktörler için “gördükleri” şey bir hayal gücü amacını yürüttü. Ancak post prodüksiyon büyücülüğü sayesinde, Apple TV+’ta 12 Mayıs’ta gösterime girecek olan yeni dizi “City on Fire”ın izleyicileri, o gecenin mahallesindeki elektrik kesintisi sırasında New Yorklular için ne kadar olağanüstü olduğunu görecekler: yıldızlarla dolu bir gece gökyüzü.

2003 elektrik kesintisi, Apple’ın ömrünün sonuna kadar dayandığı Garth Risk Hallberg romanı “City on Fire”da belirgin bir şekilde tek çıkan 1977 elektrik kesintisiyle karşı elde edilen belirgin bir toplu enerjiye sahip. Ancak dizinin yaratıcıları Stephanie Savage ve Josh Schwartz için ’03 karartması, Hallberg’in punk, genç aşk ve anarşinin 900 sayfalık gizemini yoğun bir değişim döneminden geçiş aktarabileceklerinden emin olmalarını sağlayan birkaç tarihsel paralellikten vardı: 11 Eylül sonrası dönem. 70’lerin sonunda olduğu gibi, New York City’nin geleceğine güvenmek ve onu gömmek rock sahnesi hayati önemi taşıyordu.

Strokes ve Friendster’ın zamanıydı. Evet Evet Evet’ler ve Belediye Başkanı Bloomberg’in tartışmasını yeniden bölgelendirme çabalarının başlangıcı. Aynı zamanda… 20 yıl önceydi, nostaljiyi geri döndürmek için onu olgunlaştırıyordu.

Analog fotoğraflar çeken, bir fanzin yayınlayan ve şehir merkezindeki Ex Post Facto adlı önyargılı bir grup takıntılı olan New York Üniversitesi birinci sınıf öğrencisi Samantha’yı canlandıran 26 yaşındaki Chase Sui Wonders, “2000’lerin başlarını tamamen romantikleştiriyorum” diyor. “O dönem teknolojisinin yönünü oynamak çok eğlenceliydi ve bir ev telefonundan ‘Öğlen Tompkins Square Park’ta buluşalım ve oradaysan harika. Olmazsa, kurtulma bulmak için başka birini bulurum.’”

O dönem, en önemli, çağdaş senaryolu diziler tarafından çokça keşfedilmemişti. O halde Savage ve Schwartz’ın karşılaştığı zorluğun iki yönüydü: Zaman aralığını çeyrek asır kaydırırken romanın kaotik 70’lerin zihnini değerlendirebildiler mi? Ve bilgi, bugün yankı uyandıran bir şekilde 2003’ün eserlerinden yararlanabildiler mi?

Genç erkek başrol Charlie’yi oynayan Wyatt Oleff, öyle düşünüyor. Babası 11 Eylül’de ölen saf bir Long Island çocuğu olan Charlie, aşık olduğu Samantha’nın ardından bir plak evinden ve müzik mekanından ölümü ve nihayetinde tüm suç gezegenine girerek şehri daha yeni keşfediyor. Charlie gibi Oleff de New York’a yeni gelmiştir. 2003 yılında doğdu.

“Bir dönemden geçiş hissi, sanırım, benim için çok büyüleyici, çünkü geçmişten çok geçiş dönemindeymişim gibi başarmak” dedi. “Ve dizinin bu büyüme ve yapısının kendi yapılarını yürütmesi.”

2003 yılı, Savage ve Schwartz için bir Kuzey Yıldızı, ancak Brooklyn çatı katı partileri arasında zıplayarak gittikleri için değil. Bu, Schwartz’ın hit Fox dizisi “The OC”nin çıkış yaptığı yıldı. (Savage yönetici yapımcıları ve yazardı ve ikisi daha sonra birlikte “Gossip Girl”ü yarattı.)

“The OC” Güney California’da evlerine rağmen, hareketli film müzikleri, aralarındaki Walkmen, Interpol ve LCD Soundsystem gibi New York performanslarının da bulunduğu dönemin bağımsız müziğinin ana akımı bir izleyici kitlesine ulaşmaya yardımcı oldu.

Savage, Apple ile diziyi elinde tutma üzerinde beyin fırtınası yapmaya başladıklarında, “City on Fire”ın uzun bir “rüya manzaraları”nın yer aldığını söyledi. Kitap, 2015’te piyasaya çıkana kadar büyük ilgi gördü ve bir yayın anlaşması bile yapmadan önce Scott Rudin tarafından bir sinema için tercih edildi. Savage ve Schwartz, ekran görüntüsünün yeniden kullanılabilir olduğunu öğrenince şaşırdılar.

Yine de dünyanın 70’lerinin New York’unda başka bir şov setine sahip olduğu süre boyunca yoktuler, dedi Schwartz, “ve ayrıca şimdi 70’ler, bir seyirci için – 50 yıl önceydi. Bu yüzden biraz soyutlamaya başlıyor.

2003 daha az soyutlama. Ancak başka riskler de taşıyordu.

Yapıtının “eskiden önemli” olduğunun farkında olan Savage, “Garth ile birlikte gergindik” dedi. Hallberg bu fikri beğendi. Savage’a göre, “70’leri içinde yaşadığı ve yazdığı çağdaş dönem hakkında yazmak için kullanılmadığından çok bahsedildi.”

O ve Schwartz, gösterilerinin kendimizle benzer şekilde muhtemel olmasını bekliyorlar.

Schwartz, “70’lerin o dönemi, insanların New York gözlemcileri bir şehir olarak hayatta kalıp kalamayacağını sorguladığı bir dönemdi” diyen Schwartz, 11 Eylül’den sonraki yıllarda, Hallberg’in romanı yazmaya başladığında, “aynı soruları soruluyordu.” Başka bir kasvetli yankıda, şovun prodüksiyonu başlarken Manhattan’ın büyük bir kısmı Covid nedeniyle kapatıldı.Bu aynı zamanda “New York City’nin hayatta kalmasıyla ilgili birçok korkuyu da artırdı” dedi.

“OC”, Savage ve Schwartz’a müziğin doğru çalma değerini öğretmişti – ama bir şey varsa, bu “City on Fire” ile daha da önemliydi. Sahneler, Karen O’nun (arşiv görüntüsü kullanılarak eklenmiş) sahnede uluduğu kirli kulüplerde geçiyor. Ana karakterlerden biri, Nico Tortorella’nın canlandırdığı William, Ex Post Facto’nun eski şarkıcısı ve görüşmediği Yukarı Doğu Yakası ailesine dahil olduğu bir zorlama çatışmaya karışır. (Kız kardeşi Regan’ı Jemima Kirke canlandırıyor.) Uygun olarak, film müziği harika. Müzik her zaman mevcuttur.

34 yaşındaki Tortorella, “Genel olarak 11 Eylül sonrası müzik, şu anda buna benzer bir şey yaşamamak, sadece pandemi sonrası müzik” dedi. “Sesin içinde var olan bu yaşam mücadelesi gibi bir şey var, bu özgürlük.”

Ex Post Facto’yu hayata geçirme – ve sonraki yinelemesi Ex Nihilo – kendi müzikal yan projesiydi. için, müzik süpervizörü Jonathan Leahy, müzik yapımcıları Abe Seiferth ve Jason Hill’in şovdaki tamamen ayrıntılı kayıtlara ve canlı performanslara dönüştürdüğü orijinal kayıtları yazmak ve demosunu yapmak için küçük bir şarkının yazarlarının odasını bir araya getirdi. (Hill ayrıca müzik besteledi.) Grupta William’ın yerini alan Tortorella ve Max Milner vokalleri yaptı. Apple, şarkıları çevrimiçi olarak ve sınırlı olarak yüklü plak olarak yayınlamayı planlıyor.

Leahy, “Müzik bu çok özel zaman ve mekan gibi seslendirmek imkansız bir görev ama aynı zamanda: Birini kazıklıyormuş gibi ses elden,” dedi. “Biz de o iğneye ipliği geçirmeye çalıştık.”

2003’te New York’ta bulunan herkes için anılar biraz tozlu hale geldi. (Kayıt için: 24 yaşında buraya taşındığım yaz oydu.) Ancak bazı anlar canlı kalıyor – belki de anın gerilimiyle mühürlenmiş. Işıklar söndüğünde, ’77’deki gibi yaygın bir yağma ve kundaklama olmadı. Ama Hallberg’in bana telefonla hatırlattığı gibi, “keskin, keskin bir panik yumruğu” oldu ve herkes “Aman Tanrım, yine mi oluyor? Bu bir terör saldırısı mı?”

Bunu, kendi deyimiyle, “bu tatlı rahatlamanın uzun bir kuyruğu” takip etti. Meyhaneler ve süpermarketler ısınan bira ve et soğutucularını boşaltmak için çabalarken, şehrin çoğu bir tür sokak karnavalına dönüştü.

2003’ten bu yana bazı şeyler pek değişmedi, bu şovun sınıfı, ırk ve soylulaştırma gibi sergilediği ilgiden de açıkladığı gibi. William’ın erkek arkadaşı Mercer’i canlandıran 29 yaşındaki Xavier Clyde, “Bunlar, dürüst olmak gerekirse, muhtemelen insanlık tarihi boyunca devam edecek temalar” dedi. “Bu şeyler bize hangi zaman diliminde sunucusa sunulsun, her zaman yankılanacaklar.”

Ancak “City on Fire”dan gelen manzara biraz pembe ise, bu bir New York geleneğidir. 2003’te havalı çocuklar yeni yaşadıkları ne kadar türevlerinden şikayet ettiler — Stooges’u hiç duydunuz mu?!– ve CBGB’nin sakin günleri ve sık sık gasplarla karşı karşıya kaldıkları Manhattan’ın yolcularına ne kadar uysal tavırları.

Bugün bir istisna değil gibi görünüyor.

Sui Wonders, ’03’e kıyasla kendi zamanını düşünürken gülerek, “Hepimiz bir konuda hemfikirsek, o da gittiklerinde çoğu zaman kötü olduğudur” dedi. Gösterinin onun için en ilham verici kısımlarından biri, kendi deyimiyle, “Dijital çağdan önce insanlar nasıl bağlantı kuruyordu?”

“Ne olursa olsun, kaos ya da bağlantı,” diye devam etti, “en birliğini insanlar birbirine bağlıyor.”

Yani belki de çocuklar iyidir. En zor, ana kadronun en genç olan 19 yaşındaki Oleff, karakterinin yaşadığı tipik bir belaya girmeyecek kadar akıllı içeri.

Yeni benimsediği şehir hakkında “Her zaman bir dongusu vardır” dedi. “İnsanlar gelip değiştirecek. Ve bu aynı zamanda New York’un güzelliğini de öğreniyorum: Burada bir gelenek var ama aynı zamanda deney için o kadar çok alan var ki, her birkaç yılda bir tamamen farklı bir şehir oluyor.

“Ve bu benim için New York gibi hissettiriyor.”