Pazartesi günü kuzeybatı Suriye’de, fırtına süren iç savaşı harap ettiği bir bölge çok tanıdık sahnelerde apartman blokları, dükkanlar, hatta tüm mahalleler saniyeler içinde yok edildi.

İdlib’den bir doktor olan Usame Salloum, “Jetler için gökyüzüne bakmaya devam ettik” dedi. “Aklım bana oyun oynuyordu, yine savaş olduğunu söylüyordu.”

İdlib’den Halep’e ve Hama’ya kurtarma ekipleri anında müdahale etti, ancak ölçek, binaları yıkmaya alışkın bir ülke için bile çok fazlaydı. Enkaz altında mahsur kalan çok sayıda insanla başa çıkmak için yeterli makine ve kurtarma aracı yoktu ve buralarda yayınlanan videolar, insanların ailelerini ve komşularını kurtarmak için molozları çıplak elleriyle kazmak için ağladıklarını gösteriyordu.

İlk depremde hasar gören ancak ayakta kalan bina artçılarında yıkıldı. İnternette yayınlanan videolar, insanların yapıları toz bulutları içinde parçalanmadan saniyeler önce kaçtığını gösteriyor. Tanıklar, aceleyle inşa edilen geçitlerin yeni duvarlarını bile yıktığını söyledi.

Halep’te bir ilaç fabrikasının sahibi olan Ziad Ubari, “Hala orada burada görüntüler, eski resimler, hattalerinin yeni yıkıldığını geçitleri” dedi. “Her saat oğlu bir gününde belki 40 binanın yıkıldığını.”

Sabahın erken saatlerinde deprem ilk meydana geldiğinde, şehrin sokakları dondurucu soğukta pijamaları ve iç çamaşırlarıyla dehşete kapılmış sakinlerle düşecek.

“Onlar sadece hayatta kalmak istediler” dedi. “Ne kadar korkunç anlar.”

Bir görüntüde kadın çocuklarını kalın kışlık battaniyelerle Halep sokağında taşırken, bir adam sonu “birincisi” diye korkutur ve ardından ikinci bir bina aniden yıkılarak sokağı tozla doldurur. Beyaz Miğferler olarak acil bilinen servis grubu tarafından yayınlanan hava görüntüsü, tanınmaz hale gelen moloz bulutlarına dönüşen tüm bina sıralarını gösterdi.

Kurtarma ekipleri enkazı kazmak için soğuğa ve yağmura karşı mücadele etti ve soğuğa ve yağmura rağmen insanlara evlerini boşaltmalarını ve açık alanlarda kalmalarını söyledi. İnsanları barındırmak için okullar açıldı, bu onların savaş deneyimlerinin bir başka yankısıydı.

Hastanelerden manzaralar, yatakları paylaşan hastalarla dolu koğuşlar ve her köşede kurbanları tedavi eden doktorlarla savaşın sonundaki sahnelere benziyordu.

Dr. Salloum, depremden hemen sonra acil bir telefonun geleceğini ve kendisinden İdlib’in hemen dışında, savaş sırasında hava saldırılarından korumak için yerin derinliklerine kazılmış bir kişinin gitmesinin istendiğini söyledi. Sokaklardaki molozlar nedeniyle yolculuklar normalden iki kat daha uzun sürdü.

Ve gelişen ürkütücüydü. Hastane koridorlarında en az 50 cesedin sıralandığını tahmin ederek, “Ölüler koridorlara yığılmıştı” dedi. “Ona taze bir cesetler getiriliyordu, durmadılar. Çoğu çocuktu.”

Yaklaşık 6 yaşında bir uzunlukta, Bay Salloum CPR uygularken öldü. Dr. Salloum, “Hayatın yüzünü terk ettiğini gördüm” dedi.

“Savaş sırasında tüm travmatik görüntüleri bana geri döndü” diye ekledi. “Tekrar eden bir kabusta uyanıyormuş gibi hissettim.”

Hastane müdürü İkram Habbouş, İdlib’deki bir doğum hastanesinde elektriğin kesildiğini, yedi kadının sezaryenle doğum yapmakta olduğunu söyledi.

Uluslararası Kurtarma Komitesi sözcüsü Mark Kaye, yardım grubu bu hafta Suriye’de dondurucu soğuklardan ve birçok insanın evlerini ısıtmayacağından depremden önce bile endişelendiğininu söyledi.

Ülkelerin Türkiye’ye kurtarma ekiplerini göndermesi durumunda Suriye’yi unutmamalarını rica ediyoruz” dedi.

“Dünyanın herhangi bir yerinde bu bir acil durum olur” diye ekledi. “Suriye’de görecekler şey, acil durum içinde acil durum.”