Tasarımcı Holly Waddington, Yorgos Lanthimos’un Emma Stone’un başrolde olduğu çılgın komedisi “Poor Things”in kostümlerini tasarlama konusunda geniş bir özgürlüğe kavuştu.

Waddington, “Aslında tek özet, onun açıkça bir dönem dramasının böyle olmasını istememesiydi” – senaryo 1880’lerde geçiyor – “ve açıkça bir bilim kurgu filmi gibi olmasını da istemedi” dedi Waddington. . Filmde (Venedik Sinema Şenlik’te Altın Aslan ödülüne layık görülen ve şu anda Oscar adayı olan) Stone, çocuksu bir saflıktan cinsel ve politik açıdan özgürleşmiş bir kadına dönüşen bir bilim adamının eseridir.

Sürrealist görüşle onaylı Yunanistan doğumlu yönetmen Lanthimos, Waddington’a yalnızca tek bir referans görseli verdi: Waddington, genç bir tasarımcının “şişme pantolonlar” durumu. Şişirildiğinde “gerçekten abartılı, aşırı derecede kesitli bir şekil yarattılar.” Lizbon gibi şehirlerin Grand Tour’unda ömrünün devam etmesi Stone’dan Bella Baxter’ın organizasyonunu sağlamak için inşaat tasarımı, saç ve makyaj gibi diğer departmanlarla çalıştı.

Waddington, Bella’nın uzun, simsiyah saçlara sahip olduğu genişlemede pek çok şey odak noktasında geldi; Lanthimos’un ilham kaynağının bir Egon Schiele tablosu olduğunu ve renk paletini şekillendirdiğini söyledi. Çok fazla seks sahnesi olan bir filmin izlenmesi gereken bir diğer nokta da kıyafetlerin nasıl çıktığıdır. “Bu konu hakkında Yorgos’la pek çok garip konuşmalar yaptım” dedi. “Bana bakıyordu, nasıl seks yapıyor? muhtemelen biraz utanmıştım. Ama o hiç de öyle değil.”

Waddington onun Victoriana’sını tanıyordu; Yıllarca bir kostüm bakımı süresi arşiv kadın modası konusunda uzmanlaştı. Ancak bu film sinema için korseyi serbest bıraktı – ilk başta başlama ihtimali bir olasılık, çünkü korseler dönem kıyafetlerine şekil veriyor – ve karışık dönemler ve şekiller. ilerleyen saatlerde, dadıya dönüşen tıp patlaması Bayan Prim, Bella’nın gardırobunu seçer; sonra kendi tarzını buluyor. Waddington, “Kıyafetlerin onunla birlikte asıl konusu olan” dedi.

Lanthimos bunun ötesinde kavramsal özgürlük sunuyordu. “Tamamen bir arka hikayeye sahip olması gerekmiyor” dedi. İyiysen uçtu. Bella’nın açıklamaları insanların bir yaşıyor.

Londra’daki evde yapılan görüntülü bir röportajda Waddington, Stone’u filmin üç önemli anında nasıl ve neden giydirdiğini anlattı. Bunlar konuşmadan temizleyicilerdir.

1. Evde Bella

Evdeki bu bakış tamamen kendi konumunda çok küçük bir çocuk olduğu fikrine dayanabilir. Ve onu gerçekten sinir bozucu bulan Bayan Prim tarafından giydiriliyor. Kıyafetler bebek kıyafeti değil, kadınsı ama biraz isim hoc bir şekilde uygulanmış çünkü bir çocuğun fizikselliğine sahip. Çok hızlı bir şekilde işler dağıldı ve ortaya çıktı. Ve bu sadece çocuklarla ilgili kendi gözlemlerime göre değişir; şık bir etkinliğe gidiyor olsanız bile, kıyafetler, özellikle de belden aşağısı sıklıkla ortaya çıkıyor. Bu sadece bir kadının giydirmesinin biraz uyumsuzluğu, rahatsız edici bir yol – bir iş dağıldığıne üstte bir takım elbise giyip giymediği hiçbir şey olmadan sadece iç çamaşırı giyerek çıkarmayı içeren bir endişe rüyası gibi.

Neredeyse 1950’lerin bebek bezi örtülerine benzer ve oldukça dokulu, gofre kumaştan. Ve bir de çok kalın hareli taftadan oluşan büyük bir korsaj var. Kumaşın neredeyse insan üretimine göre çok kalın, bebeklere baktığınızda da bunu anlıyorsunuz. Çoğu zaman kumaşları badem ezmesine benzer, makarna dekorasyonuna benzer. Ayrıca hareli çizgiler bana etten gelen organik izlere benzemez.

Sinemada en sevdikleri biri olan bu komik küçük telaşı giyiyor. Elbiseye hacim temini için elbisenin adına giyilen, geç Viktorya’ya ait otantik bir özgürlük kafesine bağlanabilir. Beni gösterecek şeyler olağanüstü bir bilim kurgu gibi olaylardı.

2. Lizbon Kıyafeti

Pandemi sırasında yapımcılar benim gidip Emma’yla buluşmayı ayarladılar. Yanıma pek çok farklı kol versiyonunu satın aldım; büyük kollu, orta boy. Bir sürü çeşit çeşit buket aldım. Nasıl ilerlemesini istediğime dair bir fikrim vardı, ama Emma’nın üzerinde tüm bu koşulları denediğimde gerçekten de o kadar uyumluydu ki şunu söyleyebilirimdim: Tamam, kesinlikle telaşa kapılmış var, 1930’ların özel adım pantolonlarına devam ediyordu, son dakikada çantaya atlamıştım. Bebeksi külotlardan farklıydılar. Lizbon’da ipeksi ve akıcılar; büyümüşler ve seksiler.

görünümdeki uyumsuzluklar bir şekilde otelden özellikleri belirleniri. Ve Jodie Foster’ın bu sıcak pantolonla New York sokaklarına adım atması “Taksi Şoförü”ndeki sahneyi uykusuz bıraktı.

Fırfırlı üst, Viktorya dönemi elbiselerinin mütevazı bir parçası temel yer alıyor; dekolteyi dolduruyorlar, ancak kendi başlarına küçük bir dikiz veya önlük gibiler. Ve bu başlı başına bir bluz olarak oynamasi fikri hoşuma gitti. Aslında giydiği şey, kıyafet olarak iç çamaşır parçaları.

Botlar André Courrèges’e bir göz kapatılarak taşınıyor. Geliştirmenin ilk aşamalarında, 60’ların sonu ve 70’lerin başındaki bilimkurgu takip edildi ve uzay çağı modernizmi modasına baktım. Yani bu botların ayak parmaklarının serbest olması fikrine göre değişebilir çünkü o kontrol edilemez; Her yönü açığa çıkaran ayaklar dahil. Burnu açık çizmeler Viktorya toplumunda asla izler. Ayak bileklerini bile göstermediler.

Altın, sarı ve gök mavisi renkleri kesinlikle pek çok masal karakteriyle bağdaştırdığımız bir yöntem. Dünyaya adım attı ve çalışmaya açıldı; Lizbon’u nasıl hayal ettiniz bir çeşit Disney versiyonu, tamamen pastel. Kıyafetlerin neşeyi ve iyimserliğini yansıtmasını istedim.

3. Gelinlik

Narin ipekten boru şeritlerinin bulunduğu bir kafes olması fikri hoşuma gitti. Bu yüzden umarım bu kapana kısılmışlık hissi uyandırıyordu, ama yine de onun içini ve kişiyi görebiliyordunuz – bu önemli bir şekilde hissediliyordu. Ayrıca bu kollar.

1890’lardan kalma bu desen kitabı ülkemizde mevcuttu, onu Portobello Pazarı’ndaki bir antika satıcısından almıştı. Gerçek döneme ait modeller, hayal ettiğimizden çok daha aşırıdır. Bu, modada büyük koyun kollarının çok kısa bir dönemdir. Daha büyük olmalarının düşünüldüğünü; gerçekten devasa. Ve Yorgos gerçekten büyük kollara hazırdı. Gelinliğin kolu muhtemelen yaklaşık bir metre civarındadır. Balonlara benzerler.

Perdeyle mücadele ettiğim için bunun bu karakter için pek doğru bir şey olduğunu düşünmedim. Ama sonra çekim sabahı bunu Emma’ya götürdüm, o da onu buldu ve düğüm halinde bir görünüm sardı.

Bunun şeffaf, hafif ve büyük olması hoşuma gitti, ayrıca bu onun en sevdiği kostüm, çünkü vücudu bu kıyafet içinde çok özgür hissediyordu.