Beyzbol Kolombiya’da popüler değil. Karayip kıyıları futbolun dışında hakimdir. Başkent Bogotá’da pek çok kişi “béisbol” hakkında çok az şey biliyor. Ve şehrin yalnızca iki halka açık basketbol sahası var.
Ancak herhangi bir hafta sonu Hermes Barros Cabas beyzbol sahasına uğrarsanız, öyle hissetmezsiniz. Geçen Pazar günü, takım formaları giymiş beş grup çocuk ana sahasının her köşesini doldurdu.
Antrenörler vuruş antrenmanı sırasında, çocuklar da yerdeki topları ya da sinekleri patlıyordu. Büyüme cesaretlendirici veya talimat veren sözler çığlıklar. Tribünlerin arkasından kahve ve patlamaların kokusu yayılıyordu.
Ancak oradaki insanların çoğu Kolombiyalı değildi.
Bogotá beyzbol ligindeki 500 oyuncunun büyük çoğunluğunun oynandığı komşu Venezuela’dan geliyor. dır-dir popüler bir spor. Venezuelalıların sıklıkla söylediği gibi bu onların kanında var.
Ligin baş hakemi 50 yaşındaki Pastor Colmenares, “Hangi yerlere gidersem gideyim, hakemlik ürünlerimi getiririm” dedi. 2017 yılında Venezuela’dan Kolombiya’ya gitmek amacıyla daha yüksek maaşlı bir iş bulmak amacıyla Bay Colmenares’in tek çanta şuydu: beyzbol takımıyla doluydu.
Venezuela’nın ekonomik durumu ve siyasi baskı, Batı Yarımküre’deki en büyük mülteci akınına yol açtı ve Latin Amerika’daki hiçbir ülke, Kolombiya’dan (52 milyonluk bir ülkede tahmin edilen 2,9 milyon) daha fazla Venezuelalı göçmen akınına tanık olmadı. Ve hiçbir Kolombiya şehri Bogota’dan (yaklaşık 8 milyon nüfuslu bir şehirde tahminen 600.000 kişi) daha popüler bir destinasyon olmadı.
Anavatanlarında hayatları altüst olan birçok Venezüellalı artık belirsiz bir gelecekle karşı karşıya ve bazı bölgelerde Kolombiyalılar tarafından düşmanca karşılanıyorlar. Lig onlar için bir ölçüde sığınak sunuyor.
2018’de Venezuela’dan Kolombiya’ya taşınan ve 13 yaşındaki oğulları Sebastián ile 8 yaşındaki Rodrigo’nun ligde oynadığı yazılıma sahip Félix Ortega (51), “Benim için bu umutla geliyor” dedi.
“Çocuklarımla kültürümüzle bu bağ sürüyor” diye devam etti. “Ama aynı zamanda hepimiz için bir buluşma yeri. Burada Venezuela’nın bir parçası varmış gibi.”
Lig, 1945’ten beri çeşitli bölgelerde devam ediyor ve en çok Kolombiyalılardan oluşuyor. Ancak son yıllarda Venezuelalının daha fazla gelmesiyle bu durum değişti.
Kolombiyalı lig başkanı José Francisco Martínez Petro, “Onlara kapıyı açtık” dedi ve yeni gelenlerin beyzbol teknik bilgilerini getirdiklerini ve ligin seviyelerini yükselttiklerini ekledi.
Amatör ligde, her biri farklı yaş gruplarında birden fazla takıma sahip olan ve 3. aşamada dokuz kulüpten biri açıkça Venezüellalı: Leones başladı. Amerika Birleşik resimlerindeki Major League Baseball kulüplerinden diğer takımların aksine, Leones, Bogota’daki her Venezüellalının memleketindeki taraftar değildi en başarılı Venezüella profesyonel takımına bir selam niteliğindedir.
Leones’in Venezuela’daki rakibine tezahürat yaparak büyüyen ve 2016’da Bogota’ya taşınan sistem mühendisi Gabriel Arcos, “Bir kez işin gelmenin bir önemi yok” dedi. “Belki de Caracas’ın Leones’inden hoşlanmıyorsunuz.” ama her zaman söylediğim gibi bunlar Bogotá’nın Leon’ları.”
Dört yıl önce Iraida Acosta, Leones’in başkanlığını devraldığında sadece altı Venezuelalı çocuk olduğunu söylemişti. Artık 64 oyuncunun çoğunun Venezuelalı olduğunu söyledi.
54 yaşındaki Bayan Acosta, 2017 yılında kendisi ve 9 yaşındaki oğlunun, altı ay önce iş bulmak için Bogota’ya gelen kocasını ziyaret etmek için Karayip kıyısına yakın Venezuela’daki memleketlerinden ayrıldıklarını söyledi. Ekonomik olanaklar daha iyi olduğu için burada seçenekleri tercih ettiler.
Yine de kolay olmuyor.
“Kardeş ülke olmamıza rağmen kültür tamamen farklı” dedi ve daha sonra şunu ekledi: “Buraya geldiğimde çok ağladım.”
Bayan Acosta, Bogota’nın halk otobüslerine binerken, insanların onun aksanını duymaması için konuşmaktan kaçınmadığını söyledi. İnsanlar Kolombiya’daki Venezüellalılar için saygısız bir ifade kullanacağını ve “Ülkene geri gittiğinden” diye mırıldanacağını söyledi.
Beyzbol ligini Facebook’ta keşfetti, çeşidini kaydettirdi ve bir koleksiyon buldu. Leones’in kulübü, Kolombiyalılarla arkadaş oldu ve ailedeki sağlık sorunları ortaya çıktığında kulübü ona devrettiler.
Bayan Acosta’nın beyzbol aracılığıyla tanıdığı diğer Kolombiyalılar da onu hoş karşıladı. Sporun ortak bir zeminde bulunduğunu söyledi.
Leones’in antrenör yardımcısı olan ve 7 yıllık eğitimini sürdüren Kolombiyalı Hernán Vasquez (36), “Zorunlu veya arzu edilen veya ne olursa olsun göç etmiş, burada oyuncu ve antrenörlerde sahip olunan kaliteye sahip olan” dedi. -Büyük oğul ligde oynuyor.
Kaçışla vakit geçirmek göz önünde bulundurularak artık Venezuelalı şaka yapan Bay Vasquez, birçok Kolombiyalının artan suç oranları gibi ülkelerin sorunlarının kaynağı olarak Venezüellalıları seçmesine öfkeli.
“Venezuelalıların çoğunluğunu (tanıdığım yüzde 99’u) çalışmak için gelen profesyoneller oluşturuyor” dedi.
Bay Colmenares, altı yıl önce Venezuela’nın kayıtlıki bir şehir olan Barquisimeto’dan ayrıldığını çünkü üç işin (metal işçisi, hakemlik ve ara sıra inşaat işçiliği) hala ailesini yeterince beslemeye yetecek kadar para sağlamadığını söyledi. “Geldiğimde cildim neredeyse kemiklerime yapıştırılmıştı” dedi.
Bay Colmenares ilk başta iş bulmakta zorlandığını, işten ayrılmadığını ve her şeyi yapmayı teklif ettiğini söyledi. “Birçoğumuz iş arıyorduk” dedi. “Bir sürü ‘Ah, sen Venezüellalısın’ın yaşadığı yer. Hayır, hayır, hayır, Venezuelalılarla hiçbir şey yapmak istemiyoruz.’”
Sonunda metal işçileri işsiz kaldıktan sonra Bay Colmenares yavaş yavaş Bogotá’da bir hayat kurdu. Eşi ve kızı daha sonra Kolombiya’da ona katıldı, başka bir kızı ve oğlu ise Şili’de yaşıyor. (Şili’de doğan 6 yaşındaki torunuyla tanışmadı.)
Bay Colmenares aynı zamanda gerçek tutkusu olan hakemliğe de ayak uydurdu. Lige katılımında yalnızca bir hakemin Venezüellalı olduğunu söyledi. Bugün 12’si 11’i barındırıyordu.
Gözyaşları içinde, “Lig benim için her şeyi temsil ediyor” dedi. “Ailemden sonra hakemlik yapmaktır.”
Diğerleri de benzer bir sığınak buldu. Bay Arcos yedi yıl önce fiyatların ortaya çıkması nedeniyle Karakas’tan aldığında Bogota’ya tek başına geldi. Çalışmaya başladı, bir daire buldu, üç ay sonra eşi ve 4 yaşındaki oğlu geldi.
İlk yılbaşını şehirde yalnız geçirdiler. İki harften fazla bir süre boyunca çoğu evde kalırlar veya Bogota’yı kendi başlarına keşfederler.
Ancak bir gün iş arkadaşlarıyla futbol oynarken Bay Arcos ligin basketbol sahasına geldi ve ertesi hafta sonu kaydettirdi. Ailesi artık onun hafta sonunu orada tutuyordu. Çocuklarının doğum günü partilerine gelen misafirler hepsi ligden geliyor.
34 yaşındaki Bay Arcos, “Hayatlarımızı tamamen değiştirdi” dedi.
Yine de beyzbol memlekettekiyle pek aynı değil. Bölgelerin çocukları için rekabetin Venezuela’daki kadar iyi korunmasını sağlıyor. Yetkililer, Kolombiya beyzbol federasyonundan yabancı oyuncu sayısının kadrodaki yüzde 20 ile kısıtlaması nedeniyle, ligin ulusal turnuvalara her zaman bir takımla sahaya çıkamayacağını söyledi.
Beyzbol sahalarının her yerde olduğu Venezüella’nın aksine, Bogotá Ligi’nin stadyumu hattın tıkandığı şehrin merkezinde yer alıyor ve ulaşmak için tek yön bir saatten fazla sürüyor.
Suleibi Romero Gonzalez, Venezüella restoranını işletmekle meşgul olduğu için 11 yaşındaki oğlu Darvish’i antrenmana veya maça götüremediğinde, o ve başka bir anne normal çocuklarını sahaya götürüyor.
Üç çocuk annesi, ayrılan bir anne olan 37 yaşındaki Bayan Romero, 2017 yılında tek başına Bogota’ya geldi ve ardından ailesini de dile getirdi. O ve kocaları o zamanlar basketbolu seviyorlardı ve en büyük oğullarının oynamasına devam etmeleri istiyorlardı.
“Yararlı çünkü bu onun 5 yaşında birlikte oynadığı grupla aynı” dedi.
Bir miktar Venezüellalı Amerika Birleşik resimleri’ne gitmek üzere Kolombiya’yı terk et de, beyzbol ligi Venezüella diasporası için bir bağlantı noktası olmaya devam ediyor. Bayan Acosta, henüz Venezuela’yı terk etmemiş ailelerin sosyal medya üzerinden düzenli olarak dağıtıldığını söyledi.
Mesajların genellikle şunu söylediğini söyledi: “’Merhaba, etkilenmeye ilişkin var. Yakında Kolombiya’ya geleceğim ve çocuğumun orada oynamak için kayıt yaptırmasını istiyorum.’”
