Amerikalı koreograf Trajal Harrell’in bir kuralı var. İsviçre ile Yunanistan arasında yaşamasına rağmen, üç ayda bir annesini ziyaret etmek için Douglas, Ga.’daki evine gitmeye çalışıyor.
Ancak bu yaz değil. Harrell yakın zamanda kendi şirketi Schauspielhaus Zürih Dans Topluluğu ile turnelere yeniden başladı Cenevre’de “Gerçekten rahatlamam gerekiyordu” dedi.
Bunun başarısının bedelini diyebilirsiniz: 2023 programı Avrupa ve Amerika Birleşik resimlerinde 46 etkinlikte yer alıyor. Temmuz ayında Harrell, Fransa’nın en büyük sahnesi olan Avignon Şenlik’in açık hava Cour d’Honneur bölümleri aldı. Keith Jarrett’ın 1975’teki dönüm noktası niteliğindeki performansı ve Joni Mitchell şarkılarından seçkiye uyarlanan 2021 tarihli çalışması “The Köln Concert” ile Kasım ayında Brooklyn Müzik Akademisi’nde ilk sahneye çıkacak.
Bu arada, multidisipliner prestijli bir etkinlik olan Şenlik d’Automne à Paris, 22 Eylül’de açılacak, dokuz eserden oluşuyor, aylarca gidecek bir “Portre”yi sunuyor.
Harrell bu sürecin devam ettiği sahnede yer alıyor. Paris retrospektifi, onun mevcut tarzlarını yapısöküme uğratıyor ve bunları kendi “hayal gücüne” göre biçimlendirme yeteneği sergiliyor; Bir röportajda sık sık bu kelimeye başvurdu.
Alışılmadık bir şekilde, bu geç başlangıç - 1990’larda Yale’den mezun olduktan sonra dansa yöneldi – moda ve Japonca Butoh da dahil olmak üzere kendisi için en çok kullanılan tekniklerin hiçbirinde resmi ders almamış. Bunun yerine, onların dışarıdan gözlemlediklerini ve kopyaladıklarını yerine onların “teorik dayanaklarından” faydalandılar.
2009’da başlatılan “Yirmi Bakış ya da Paris Judson Kilisesi’nde Yanıyor” adlı genişleyen projesinde, 1960’larda Judson Dans Tiyatrosu’nda çalışan erken postmodern koreograflar ile Harlem moda balosu arasında koreografik bir karşılaşma hayal etti. Sahne.
O yönde bu yana Harrell, podyum yürüyüşlerinden elde edilen imza niteliğindeki parmak ucunda yürümeyi içeren sadeleştirilmiş bir hareket yaklaşımını geliştirdi. Schauspielhaus Zürih pezevengi Maria Ferreira Silva, “Referansları çok derin olan minimalist bir yaklaşım var” dedi. Ancak onun gizlice da etkilendiğini ekledi. “Sahneye tüm kalbiyle çıkıyor ve parçaları da beraberinde getiriyor.”
Harrell’in hayal gücünün, varlığının bir Siyah aile parçası olarak Douglas’ta yaşayabileceğini “çok cennet gibi Güneyli yetişme tarzı” tarafından şekillendiğini söyledi. “Dedem bu kasabanın reisiydi. 50’li yıllarda reşit oldu ve arazi satın almayı başardı” dedi Harrell. “Dilin, yemeğin, varlığın belli bir tür şiiri vardı. Büyükannem ve büyükbabam her zaman böyle metaforlar kullanırdı: ‘Bir kedinin derisini yediğinin birden fazla yolu vardır.’”
Akademik açıdan yetenekli Harrell, üniversite eğitimi almış ebeveynleri tarafından hırslı olmaya itildi. Kendi deyimiyle “drama çocuğu” olarak oyunculuk kariyerini düşündü, ancak üniversitede yürütülen bir tiyatro uygulaması olan Six Viewpoints ile tanıştırıldıktan sonra şöyle dedi: “Bedenime geri döndüm ve anidenbire, sadece taşınmak istedim.
“Artık konuşmak istemiyorum” diye ekledi.
Yıllarca serbest koreograf olarak çalıştıktan sonra Harrell, 2019’da Almanca konuşulan dünyanın en tiyatrolarından biri olan Schauspielhaus Zürih’te kalıcı bir dans birleşimi oluşturuldu. Bu onun daha iddialı bir aralıklı ve tam zamanlı bir barış grubuyla çalışma imkanları sağladı: “Bu, bir hareket tarzını, bir hareket kimyasını paylaşmaya başladığımız bir dönüm noktasıydı” dedi.
Bir sonraki prodüksiyonu “Tambourines”, Nathaniel Hawthorne’un 1850 tarihli romanı “The Scarlet Letter”dan genel anlamda esinlenecek. “Düşmüş kadına süt bu fikri nasıl geri kazanabileceğimi ısım. Ya onu bir topluluk olsaydı?” dedi Yale’de feminist düşünür Bell Hooks’la çalışan Harrell.
Ancak bu yeni çalışma ve Şenlik d’Automne’un “Portre”si, Harrell’in beklenmedik bir değişimle karşı karşıya kaldığı bir dönem denk geliyor. Geçen kış Zürih şehri, Harrell’i İsviçre’ye gelen sanat yönetmenleri ikilisi Benjamin von Blomberg ve Nicolas Stemann’ın sözleşmesini yenilemeyi reddetmişti. 2024’te ayrıldıklarında Schauspielhaus Zürih Dans Topluluğu kapanacak.
“Gideceğiz ama uygulayacağız bazı görüşmeler var. Harrell, “Repertuvara ne bollukta” dedi.
Böylesine zorlu bir programdan devam etme konusunda her şeydi. “Bundan çok şey elde etmek ama bir süre sonra benim için maliyeti çok yüksek oluyor. Daha fazla özgürlüğe ihtiyaç var” dedi ve Zürih’teki bir şirketle çalışmaya devam etmeyi umduğunu da sözlerine sözlerine ekledi.
Bir yandan da dans dünyasından uzak bir gelecek için planlar yapıyor. “İkinci perdeyi istiyorum” dedi. “Yaptığım işi seviyorum ama bu çok özel bir yaşam tarzı. Daha kaç yıl daha dayanabileceğime dair bir fikrim var ama kesinlikle hayatınızdan geri kalanlar için değil.”
Serebral palsili bir kız kardeşle büyümekten ilham alarak zaten engellilik çalışmaları alanında yüksek lisans yapımının mümkün olduğunu söyledi. “Ve gerçekten ailemle ve sevdiklerimle daha fazla zaman geçirmek istiyorum.”
“Arka yapmayı seviyorum” dedi. “Ama bunları gerçekleştiren en önemli şey değil.”
