Avusturyalı başına buyruk bir biyolog olan Johannes Fritz’in, nadir bulunan ve çok sevilen kuşlarının neslinin tekrar tükenmesini önlemek için bir plan bulması gerekiyordu.

Avrupa’da hayatta kalabilmek için, daha önceki kıtadaki vahşi yaşamdan tamamen kaybolmuş olan kelaynak, dağlar geçilmez hale gelmeden önce kış için güneye, Alpler üzerinden göç etmeye çalışacak.

Ancak geçmeyen iklim kalıpları, kuşların göçmeye başlamasını geciktirdi ve şimdi dağlara çok geç ulaşarak zirveleri aşıyorlar ve onları bir ölüm tuzağına hapsediyorlar.

Bay Fritz, “İki ya da üç yıl sonra tekrar soyu tükenir” dedi.

Kurbanları kurtarmaya mahkum olan Bay Fritz, kuşlara yeni ve daha güvenli bir göç yolunu öğretmeye karar verdi ve onlara küçük bir uçakta rehberlik etti. Ve bu cüretkar, dünyanın dört bir yanında başarılı olabileceğinden emindi çünkü bunu daha önce yönetiyordu.

Bay Fritz 56 yıl önce doğduğunda, kel başlı ve devasa bir gagaya sahip, kaz bölgesi siyah bir kuş olan kuzey kelaynak, Avrupa’da ancak esaret altında bulunabiliyordu. Yaklaşık 400 yıl önce, Avrupalılar muhtemelen sonuncusunu da yuttu.

Ancak Bay Fritz, kariyerini kuşları vahşi doğaya yeniden sokmakla uğraştı ve eğitimlerinin önemli bir kısmı, gençlere yetişkin olarak izleyecekleri göç yolunu bulmayı başardı.

Bay Fritz, kuşların ayak uydurabileceği kadar yavaş hızlarda uçabilmesi için ultra hafif bir uçağı modifiye ederek uçmayı başardı.

Henüz birkaç günlüklerinden beri küçük öğrencilerine yemek, sevgi ve kucaklama Sağlayan tek kişi oydu ve ibisler, oldukça uzak bir makineye pilotluk yapani hevesle takip etti.

2004 yılında, önceki inişli çıkışlı bazı deneylerden üç yıl sonra, Bay Fritz ilk sürüyü Avusturya’dan İtalya’ya götürdü ve o şokları beri bu tür 15 göçe öncülük etti. Bu süre içinde 277 ibisi yeniden yabanileştirdi ve bunların çoğu rotayı kendi yavru aktarımlarına başladı.

Ancak ibislere öğrettiği yol artık geçerli değil. İklim Değişikliğinin, kuşların Almanya ve Avusturya’da Konstanz Gölü kıyısında yaz geçirdikleri kullanmalarıyla birlikte, artık on yıl önce yaptıkları gibi göçlerine Eylül sonu yerine Ekim sonunda başlıyorlar.

Bay Fritz geçen yıl kuşların ilerleyişini takip ederken ibislerin tüylerini kaplayan kar buldu ve uzun gagaları soğuk toprakta larva ve yıldızları bulmak için mücadele etti. Üç ibis kolonisinin her biri Kasım ayında yaşayan iki kez dağları yerleştirmeye çalıştı, ancak her seferinde başarısız oldu; Bay Fritz, Kasım ayına kadar yükselen sıcak hava akımlarının kuşların dağların üzerinden kolayca uçmasına izin verebilecek kadar zayıf olması varsaydı.

Bay Fritz ve ekibi, aç hayvanların bir kurtlarıyla cezbetti, onları kasalara hapsetti ve Alpler’in üzerinden şoförle kaçtı.

Ancak Bay Fritz, özel otobüs hizmetinin sürdürülebilir bir çözüm olmadığını fark etti ve bu nedenle kuşlara yeni bir göç yolu gösterme yollarını buldu.

Bu yaz Konstanz Gölü’nde insanlar ve kuşlar uçuş denetimdaydı ve destansı yolculukları için refakatçi uçuşlarını uyguluyorlardı. Ekim ayına kadar, kuşların konaklayabileceği Cadiz yoluyla İspanya’nın güney Atlantik kıyısına ulaşmayı umut ediyorlar.

Görkemli Alpleri atlayarak, yeni rota yaklaşık 2.500 mil, yani güneydeki Toskana’ya giden önceki rotadan yaklaşık üç kat daha uzun. Saatte maksimum 25 mil hızla uçan yolculukta Toskana’ya enfeksiyonun hiç görülmemesi yaklaşık altı hafta sürmesi bekleniyor.

Yine de Bay Fritz, iniş pisti görevini gören bir çayırın üzerine iterken, “İşe yarayacağı konusunda iyimseriz,” dedi.

Uçağı, cennete benzeyen bir pervaneye ve kanopiye bağlı üç tekerlekli bir araç, ancak Bay Fritz güvenli olduğu konusunda ısrar ediyor – ve uçmayı öğrendiği planörlerin hoşuna gitmiyor, onu hasta etmiyor.

Tirol’de bir dağ çiftliğinde büyüyen Bay Fritz, saldırgandan çıkıp otlağa götürüldüklerinden beri ineklerin ve atların çatışmalarını nasıl daha geniş bir şekilde ele aldığını – burunlarını sürterek ve oynayarak – izlemekten keyif aldı. Bu çocukluk gözlemleri, onun bir biyolog olma hayalini besledi.

20 yaşında, sonunda üniversitede biyoloji okumaya izin verecek bir programa kaydoldu, ancak daha önce, yerel hayvan topraklarını kontrol altında tutma koruması olan bir eyalet avcısı olarak eğitim alması gerekiyor.

Engebeli Alp arazisinde, güderi ve geyik sürülerinin davranışlarını taşımalarını öldürmeyi reddetme. Ancak evvel, patronunun tekrarlanan ısrarı üzerine tetiği çekebildi. Mesleki vurulmayı “karanlık bir nokta” olarak nitelendiren Bay Fritz, “Ölebilecek yetim bir geyik yavrusu” dedi.

Sonunda Viyana ve Innsbruck’taki üniversitelerde okumaya başladığında 24 yaşındaydı. Daha sonra Avusturya’daki Konrad Lorenz Araştırma Merkezi’nde işe girdi, kuzgun civcivleri elle büyüttü ve doktorasını sürdürürken boz kazlara bakarak nasıl açacaklarını yürütüyor. Serbest yaşayan hayvanlarla bu kadar yakından çalışmak, bir uzunluk olarak tam olarak hayalini kurduğu şeydi.

1997’de bir hayvanat bahçesi araştırmasında ilk kelaynak civcivlerini verdi. Kazlar kadar öğretilebilir hiçbir yerde – ve süper zeki kuzgunların yürümesi bile – ibisler bilim adamlarının büyük bölümünü hayal güçlerine yöneltti.

Ama Bay Fritz aşıktı. İnsanlar kırmızı, burusuk kafaları ve siyah mohawklarının onları dünyanın en çirkin kuş olma yarışına soktuğu konusunda şaka yaptıklarında, o onların karizmalarına, girişkenliklerine ve sevgilerine işaret eder. Civcivlerin ne yemeyi sevdiğini biliyor -doğranmış fareler ve dana yüreği, günde sekiz kez ve meraklı kuşlar, uzun gagalarını onun kulaklarına sokmaktan keyif alıyor.

20 topluluk daha uzun bir süre önce ibisler ilk kez vahşi doğaya salındıktan sonra, Bay Fritz, nesiller boyu hayvanat geneli kalmanın, coğrafi olarak bilgisiz kalmalarına rağmen göç etmelerini sonlandırdığını ortaya koyuyor. bazıları “güney”i ararken onları Rusya’da buldu.

Bay Fritz, ibislerin özelliklerine sahip olduğu şeyleri bir rehber olarak görüyor.

Jeff Daniels ve Anna Paquin’in oynadığı 1996 yapımı filmini hatırlatan Bay Fritz, “O sıralarda, ‘Fly Away Home’ biz biyologlar arasında büyük bir hit oldu” diyor. Bay Fritz, ibislerle aynı şeyi yapacağını açıkladığında, başlangıçta ondan alay edildi.

Ancak çalıştırma süren deneme yanılmayı başardı. Bir kuş gibi uçmayı bile öğrendiğini söyledi, kolayca süzülerek.

Bay Fritz’in artık genç olan iki oğlu, yerde uçan babalarını ve göçmen kuşları takip etti ve ailesi ve arkadaşları onun aldığı risklere tanık oldu.

Bay Fritz, “Neyse ki, motoru ne zaman elinde tutsa, yaşadığımızda bir yerdeydik,” dedi. Evvel, mısır tarlasına o kadar sert girdi ki, ekibinin ölmesinden öldü. Onu enkaz halindeki uçak birta neredeyse hasar görmemiş halde bulduklarında ilk düşman şu oldu: “Bunu hemen düzeltmemiz gerekiyor.”

Bugün, onları artık risk alan tek kişi olmadığı için güvenliğe nihai olarak karar vereceğini söyledi. Aynaklar şimdi, biri Bay Fritz’in uçağının arkasında, diğerinde ikinci bir pilotla uçan, insan koruyucu anne kullanmayı gören iki araştırma görevlisi tarafından büyütülüyor.

Konstanz Gölü’ndeki kamp alanlarında kavurucu sıcak bir sabah, Bay Fritz zeytin yeşili tulumunun fermuarını çekti ve tuttu, 35 ibise görmek için döndü ve üvey annelerden birini gösteren koltuğa oturması için işaret verdi. . Çimenli uçak pistinin üzerinde yükselirken, kuşların siyah kanatlarını çırparak hemen arkalarından geliyor.

Yakında batıya Fransa’ya uçacaklar, ardından güneye Akdeniz’e uçacaklar ve orada kıtadaki en sıcak ve en kuraklıktan biri olan Endülüs’e kadar sahil boyunca yol boyunca öngörülemeyen hava koşullarıyla mücadele edecekler.

Ancak çalıştırma riskleri “gerekli” dedi Bay Fritz.

“Bu bir iş değil,” diye ekledi, “ama onları amaçlıyoruz.”